Page 776 - Stk 2015 Bildiriler E-Kitap
P. 776
ilmelidir. Ayrıca yöre halkının kendi ürünlerini pazarlayarak turizmden daha fazla gelir elde
etmesine yönelik projeler geliştirilmelidir.
KAYNAKÇA
BOZOK, Düriye. (2004). Ekoturizm ve Kaz Dağında Bir Uygulama, 1.Balıkesir Ulusal Turizm
Kongresi, (15-16 Nisan), Kongre Bildiri Kitabı içinde (ss.434-454), T.C. Balıkesir
Üniversitesi Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Yüksekokulu, Balıkesir.
ÇAKIR, Gülay. (2011). İğneada ve Çevresinde Ekoturizm Potansiyelinin Belirlenmesi ve Kırsal
Kalkınma Açısından Değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, Namık Kemal
Üniversitesi Fen Bilimler Enstitüsü, Tekirdağ.
DEMİR, Cengiz ve ÇEVİRGEN, Aydın. (2006). Ekoturizm yönetimi. Ankara: Nobel Yayın
Dağıtım.
ERDOĞAN, Nazmiye ve ERDOĞAN, İrfan. (2005). Eko Turizm Betimlemeleriyle İletilenlerin
Doğası Doğası. Gazi Üniversitesi İletişim Dergisi, Sayı,20(1), ss.55-82
GÜLÜM, Kamile ve TORUN, Fatma. (2009). Nemrut Dağı (Adıyaman) ve Civarının Eko-
Turizm Potansiyelinin Değerlendirilmesi.(ss.111-124). 10. Ulusal Turizm Kongresi
Bildiriler Kitabı. 21–24 Ekim. Mersin. Detay Yayıncılık. Ankara.
Gürdal, Mehmet. (2001).Türkiye Turizm Coğrafyası, Detay Yayıncılık, Ankara.
KUTER, Nazan. (2009). Korunan Alanlarda Eko-turizm ve Çevresel Etkileri.(ss.331-340). 10.
Ulusal Turizm Kongresi Bildiriler Kitabı. 21–24 Ekim. Mersin. Detay Yayıncılık.
Ankara.
NAYİR, Ozan. (2009). Isparta Yöresi Korunan Doğal Alanlarında Ekoturizm Talep ve
Eğilimlerinin Belirlenmesi, Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimler Enstitüsü,
Isparta.
RAHEMTULLA, Y. G., and WELLSTEAD, A. M., 2001. Ecotourism: Understanding
Competing Expert And Academic Definitions. Infor. Report Nor-X-380 Canada.
http://nofc.cfs.nrcan.gc.ca/bookstore_pdfs/18729.pdf
SCHEYVENS, Regina. (1999). Ecotourism and The Empowerment of Local Communities,
Tourism Management, Volume: 20Issue:2 April 1999, (pp:245-249).
TAŞ, Sedat. (2012). Trabzon ve Ekoturizm: Yerli Ziyaretçilerin Yöreyi Değerlendirmesine
Yönelik Bir Araştırma, Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Balıkesir.
ULUSAN, Yeliz.(2009). Alternatif Turizm Çeşitlerinin Turizm Potansiyeline Etkisi: Konya
Örneği, Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
WOOD, Megan Epler. (2002). Ecotourism: Principles, Pratices & policies for Sustainabilty,
United Nations Publication, UNEP, First Edition, (2002b)
STRONG-CVETİCH, N.J., 2007. Ecotourism in Post-Conflict: A New Tool for
Reconciliation?http://www.iipt.org/africa2007/PDFs/StrongCvetichandScorse.pdf
YILMAZ, Ersin., COŞGUN, Ufuk., KOÇAK, Zekeriya., AY, Zerrin., ve ORHAN K. Hale.
(2009). Katılımcı Yaklaşımla Ekoturizm Stratejilerinin Belirlenmesi ve
Önceliklendirilmesi: Cehennemdere Vadisi ve Köprülü Kanyon Milli Parkı
Örnekleri, Çevre ve Orman Bakanlığı Doğu Akdeniz Ormancılık Araştırma
Enstitüsü, Doa Yayın No: 51.Tarsus.
http://www.ecotourism.org
http://www.kultur.gov.tr
760
etmesine yönelik projeler geliştirilmelidir.
KAYNAKÇA
BOZOK, Düriye. (2004). Ekoturizm ve Kaz Dağında Bir Uygulama, 1.Balıkesir Ulusal Turizm
Kongresi, (15-16 Nisan), Kongre Bildiri Kitabı içinde (ss.434-454), T.C. Balıkesir
Üniversitesi Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Yüksekokulu, Balıkesir.
ÇAKIR, Gülay. (2011). İğneada ve Çevresinde Ekoturizm Potansiyelinin Belirlenmesi ve Kırsal
Kalkınma Açısından Değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, Namık Kemal
Üniversitesi Fen Bilimler Enstitüsü, Tekirdağ.
DEMİR, Cengiz ve ÇEVİRGEN, Aydın. (2006). Ekoturizm yönetimi. Ankara: Nobel Yayın
Dağıtım.
ERDOĞAN, Nazmiye ve ERDOĞAN, İrfan. (2005). Eko Turizm Betimlemeleriyle İletilenlerin
Doğası Doğası. Gazi Üniversitesi İletişim Dergisi, Sayı,20(1), ss.55-82
GÜLÜM, Kamile ve TORUN, Fatma. (2009). Nemrut Dağı (Adıyaman) ve Civarının Eko-
Turizm Potansiyelinin Değerlendirilmesi.(ss.111-124). 10. Ulusal Turizm Kongresi
Bildiriler Kitabı. 21–24 Ekim. Mersin. Detay Yayıncılık. Ankara.
Gürdal, Mehmet. (2001).Türkiye Turizm Coğrafyası, Detay Yayıncılık, Ankara.
KUTER, Nazan. (2009). Korunan Alanlarda Eko-turizm ve Çevresel Etkileri.(ss.331-340). 10.
Ulusal Turizm Kongresi Bildiriler Kitabı. 21–24 Ekim. Mersin. Detay Yayıncılık.
Ankara.
NAYİR, Ozan. (2009). Isparta Yöresi Korunan Doğal Alanlarında Ekoturizm Talep ve
Eğilimlerinin Belirlenmesi, Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimler Enstitüsü,
Isparta.
RAHEMTULLA, Y. G., and WELLSTEAD, A. M., 2001. Ecotourism: Understanding
Competing Expert And Academic Definitions. Infor. Report Nor-X-380 Canada.
http://nofc.cfs.nrcan.gc.ca/bookstore_pdfs/18729.pdf
SCHEYVENS, Regina. (1999). Ecotourism and The Empowerment of Local Communities,
Tourism Management, Volume: 20Issue:2 April 1999, (pp:245-249).
TAŞ, Sedat. (2012). Trabzon ve Ekoturizm: Yerli Ziyaretçilerin Yöreyi Değerlendirmesine
Yönelik Bir Araştırma, Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Balıkesir.
ULUSAN, Yeliz.(2009). Alternatif Turizm Çeşitlerinin Turizm Potansiyeline Etkisi: Konya
Örneği, Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
WOOD, Megan Epler. (2002). Ecotourism: Principles, Pratices & policies for Sustainabilty,
United Nations Publication, UNEP, First Edition, (2002b)
STRONG-CVETİCH, N.J., 2007. Ecotourism in Post-Conflict: A New Tool for
Reconciliation?http://www.iipt.org/africa2007/PDFs/StrongCvetichandScorse.pdf
YILMAZ, Ersin., COŞGUN, Ufuk., KOÇAK, Zekeriya., AY, Zerrin., ve ORHAN K. Hale.
(2009). Katılımcı Yaklaşımla Ekoturizm Stratejilerinin Belirlenmesi ve
Önceliklendirilmesi: Cehennemdere Vadisi ve Köprülü Kanyon Milli Parkı
Örnekleri, Çevre ve Orman Bakanlığı Doğu Akdeniz Ormancılık Araştırma
Enstitüsü, Doa Yayın No: 51.Tarsus.
http://www.ecotourism.org
http://www.kultur.gov.tr
760
