Page 779 - Stk 2015 Bildiriler E-Kitap
P. 779
chs, Peters ve Weiermair, 2002: 22). İlk kez 1992 yılında Birleşmiş Milletler Çevre ve Kalkınma
Konferansı’nda dağlık alanların çevresel planlama ve sürdürülebilir kalkınma açısından önemli bir
mücadele alanı olduğu tanımlanmış ve kabul edilmiştir. Dağ Forumu’nda (The Mountain Forum);
bilgi değişimi, karşılıklı destek ile eşitliği savunucu yaklaşımlar ve ekolojik olarak sürdürülebilir
dağlık alanların gelişimi tanımlanmıştır. Bu kapsamda paydaşların üstlenecekleri görevler ve dağlık
bölgelerdeki çok seviyeli başarılı turizm yaklaşımları geliştirilmesine başlanmıştır. Birleşmiş Milletler,
dağ ekosistemlerinin farkındalığının artırılması, dağlık alanlarda yaşayan yerel halkın kültürel
mirasının savunulması, koruma ile ölçülü kullanımın geliştirilmesi ve dağlık bölgelerin sürdürülebilir
kalkınması için 2002 yılını dağların yılı olarak ilan etmiştir.
Dağlık alanların yönetimi, gelişimi, çevresel sorunlar ve dağlık alanlarda turizmle ilgili çok
sayıda araştırma yapılmıştır. Örneğin; Nepal ve Chipeniuk (2005) dağlık bölge turizmini kavramsal
çerçevede incelemişlerdir. Goledner (1999) ve Williams (1994) araştırmalarında Kuzey Amerika
Dağları’na odaklanmışlarıdır. Zimmerman (1998), Meyer (1995), Batzing ve Perlik (1995),
Tschurtschenthaler (1986) Avrupa Alpleri’ndeki turizm etkilerini analiz etmişlerdir. Çevresel etkiler
üzerine Geneletti ve Dawa (2009) Ladack bölgesindeki Hindistan Himalayaları’nı incelemişlerdir.
Kitap bazında Godde, Price ve Zimmerman’ın (2000) Dağlık Bölgelerde Turizm ve Kalkınma
(Tourism and Development in Mountain Regions) önemli bir eserdir.
Literatürde dağlık bölgelerdeki turizm gelişimini sürdürülebilirlik genel ilkeleri, ölçüm ve
araçlarını temel alarak oluşturmak en temel söylem olarak görülmektedir. Dağlık alanlar tipik koşullar
ve özellikler göstermektedir. Bunlar aynı zamanda Gümüşhane’nin de içinde bulunduğu bölge için
geçerlidir. Fuchs vd. Luger ve Innmann (1995) ve Sharma (2000) çalışmalarından esinlenerek dağlık
bölgeleri - özellikle Alp kuşağı - belirli kriterler bağlamında turizm açısından değerlendirmiştir. Aynı
zamanda bu tablo literatürün kısa bir özeti sayılabilir. Bu koşul ve özellikler Tablo 1’de gösterilmiştir.
YÖNTEM
Bir kuruluşun performansını iyileştirmek amacıyla dünyanın herhangi bir yerinde en iyi
uygulamalara sahip olmasıyla tanınmış diğer kuruluşların ürünlerini, hizmetlerini ve iş süreçlerini
öğrenme ve kendi işletmesine adapte etme süreci kıyaslama olarak tanımlanmıştır (Pekdemir, 2000:
10). Kıyaslama (benchmarking) şehirler açısından düşünüldüğünde; şehirlerin kendi süreçlerini aynı
ya da benzer nitelikte olan diğer şehirlerle belirlenmiş bir yönteme göre inceleyen, o süreçlerdeki
uygulamalardan ders almaya çalışan ve bunu kesintisiz olarak yapan bir anlayış karışımıza
çıkmaktadır.
763
Konferansı’nda dağlık alanların çevresel planlama ve sürdürülebilir kalkınma açısından önemli bir
mücadele alanı olduğu tanımlanmış ve kabul edilmiştir. Dağ Forumu’nda (The Mountain Forum);
bilgi değişimi, karşılıklı destek ile eşitliği savunucu yaklaşımlar ve ekolojik olarak sürdürülebilir
dağlık alanların gelişimi tanımlanmıştır. Bu kapsamda paydaşların üstlenecekleri görevler ve dağlık
bölgelerdeki çok seviyeli başarılı turizm yaklaşımları geliştirilmesine başlanmıştır. Birleşmiş Milletler,
dağ ekosistemlerinin farkındalığının artırılması, dağlık alanlarda yaşayan yerel halkın kültürel
mirasının savunulması, koruma ile ölçülü kullanımın geliştirilmesi ve dağlık bölgelerin sürdürülebilir
kalkınması için 2002 yılını dağların yılı olarak ilan etmiştir.
Dağlık alanların yönetimi, gelişimi, çevresel sorunlar ve dağlık alanlarda turizmle ilgili çok
sayıda araştırma yapılmıştır. Örneğin; Nepal ve Chipeniuk (2005) dağlık bölge turizmini kavramsal
çerçevede incelemişlerdir. Goledner (1999) ve Williams (1994) araştırmalarında Kuzey Amerika
Dağları’na odaklanmışlarıdır. Zimmerman (1998), Meyer (1995), Batzing ve Perlik (1995),
Tschurtschenthaler (1986) Avrupa Alpleri’ndeki turizm etkilerini analiz etmişlerdir. Çevresel etkiler
üzerine Geneletti ve Dawa (2009) Ladack bölgesindeki Hindistan Himalayaları’nı incelemişlerdir.
Kitap bazında Godde, Price ve Zimmerman’ın (2000) Dağlık Bölgelerde Turizm ve Kalkınma
(Tourism and Development in Mountain Regions) önemli bir eserdir.
Literatürde dağlık bölgelerdeki turizm gelişimini sürdürülebilirlik genel ilkeleri, ölçüm ve
araçlarını temel alarak oluşturmak en temel söylem olarak görülmektedir. Dağlık alanlar tipik koşullar
ve özellikler göstermektedir. Bunlar aynı zamanda Gümüşhane’nin de içinde bulunduğu bölge için
geçerlidir. Fuchs vd. Luger ve Innmann (1995) ve Sharma (2000) çalışmalarından esinlenerek dağlık
bölgeleri - özellikle Alp kuşağı - belirli kriterler bağlamında turizm açısından değerlendirmiştir. Aynı
zamanda bu tablo literatürün kısa bir özeti sayılabilir. Bu koşul ve özellikler Tablo 1’de gösterilmiştir.
YÖNTEM
Bir kuruluşun performansını iyileştirmek amacıyla dünyanın herhangi bir yerinde en iyi
uygulamalara sahip olmasıyla tanınmış diğer kuruluşların ürünlerini, hizmetlerini ve iş süreçlerini
öğrenme ve kendi işletmesine adapte etme süreci kıyaslama olarak tanımlanmıştır (Pekdemir, 2000:
10). Kıyaslama (benchmarking) şehirler açısından düşünüldüğünde; şehirlerin kendi süreçlerini aynı
ya da benzer nitelikte olan diğer şehirlerle belirlenmiş bir yönteme göre inceleyen, o süreçlerdeki
uygulamalardan ders almaya çalışan ve bunu kesintisiz olarak yapan bir anlayış karışımıza
çıkmaktadır.
763
