Page 536 - Stk 2015 Bildiriler E-Kitap
P. 536
a sonra kırsal turizm sınıflandırılması üzere ilgili alanyazında bahsedilen kırsal turizm etkinlikleri
irdelenmiĢtir. Akabinde tür ve etkinlikleri doğrultusunda genel-geçer bir sınıflandırma ölçütü ortaya
konmuĢtur.
MATERYAL VE METHOD
AraĢtırmada inceleme konusu olarak kırsal turizm etkinlikleri seçilmiĢtir. ÇalıĢmanın amacı
kırsal turizmin son yıllara artan önemine koĢut kırsal turizm alanında etkinlik göstermesi olası
potansiyel yatırımcılar için bir sınıflandırma sunmak ve bunun yanı sıra kırsal turizm alanında çalıĢma
yapan araĢtırmacılara da katkı sağlamaktır. Ayrıca kırsal turizm etkinliklerinde tüketici olarak
yararlanmayı arzu eden bireylere de yapacakları tercihlerde bir rehber olmaktır. Bu bağlamda genel-
geçer bir karĢılaĢtırma ölçütünün yararlanıcılara sunulması hedeflenmektedir. ÇalıĢmada nitel
araĢtırma yöntemlerinden tarama modeli iĢe koĢulmuĢtur.
I. TEMEL KAVRAMLAR
A) KIRSAL ALAN
Dünya Seyahat ve Turizm Konseyi’ne (WTTC) göre bir turizm faaliyetinin kırsal turizm
olarak kabul edilebilmesi için etkinliğin kırsal alanda olması ve kırsal alandaki yeĢil dokunun
sürdürülebilirlik temelinde korunmuĢ olması gereklidir. Ülkemizde kırsal alanla ilgili yapılan
istatistiklerde TÜĠK tarafından da kabul gören tanımlar kır-kent ayrımında ve köy-Ģehir ayrımında
kullanılmakta olup aĢağıdaki gibidir (Köy ĠĢleri Bakanlığı 2009: 25):
Kır-kent tanımı (alansal/mekânsal tanım): Nüfusu 20 binden fazla olan yerleĢim birimleri kent,
diğer yerleĢim birimleri kırsal alan kabul edilmektedir. 1965 yılından baĢlayarak 1985 yılına kadar
geçerli olan bir kabule göre, nüfusu 10 bin ve üzeri olan yerleĢimler kent, diğer yerleĢimler ise kır
olarak sınıflandırılmakta iken, 1982 yılında DPT tarafından nüfusu 10 binden büyük 288 yerleĢim yeri
için yapılan bir araĢtırmada nüfusun istihdam alanları, Ģirket sayısı, banka Ģube sayısı, telefon
aboneliği vb. 28 kritere göre kent olabilme eĢik değerlerini aĢan yerleĢim yerlerinin yüzde 80 oranında
nüfusu 20 binin üzerinde olan yerleĢim yerleri olduğundan bu tanım kabul edilmiĢtir. Böylece, kır ve
kent ayrımına esas teĢkil eden nüfus eĢiği 10 binden 20 bine yükseltilmiĢtir. TÜĠK tarafından “kır” ve
“kent” bazında yayımlanan tüm çalıĢmalarda bu tanım kullanılmaktadır.
Köy-Ģehir tanımı (idari tanım): YerleĢim yerlerinin idari statüsü temel alınarak nüfus
büyüklüklerine bakılmaksızın il ve ilçe merkezleri “Ģehir”, diğer tüm yerleĢimler “köy” kabul
edilmektedir. Kentsel yerleĢmeler dıĢında kalan yerler olarak nitelendirilebilecek “kırsal alanlar”
aslında tanımlayıcı somut-nesnel ögeleri bulunan alanlardır. Kırsal alanların; gıda üretim yeri olması,
köy el sanatları ve endüstri için zemin oluĢturması, tarım ve diğer ekonomik dallarda faaliyet gösteren
halkın yerleĢme alanı olması, kentler ve endüstri yerleĢmelerindeki halk için dinlenme yeri olması
üzere baĢlıca dört önemli iĢlevi bulunmaktadır (Kiper, 2003: 19- 21).
522
irdelenmiĢtir. Akabinde tür ve etkinlikleri doğrultusunda genel-geçer bir sınıflandırma ölçütü ortaya
konmuĢtur.
MATERYAL VE METHOD
AraĢtırmada inceleme konusu olarak kırsal turizm etkinlikleri seçilmiĢtir. ÇalıĢmanın amacı
kırsal turizmin son yıllara artan önemine koĢut kırsal turizm alanında etkinlik göstermesi olası
potansiyel yatırımcılar için bir sınıflandırma sunmak ve bunun yanı sıra kırsal turizm alanında çalıĢma
yapan araĢtırmacılara da katkı sağlamaktır. Ayrıca kırsal turizm etkinliklerinde tüketici olarak
yararlanmayı arzu eden bireylere de yapacakları tercihlerde bir rehber olmaktır. Bu bağlamda genel-
geçer bir karĢılaĢtırma ölçütünün yararlanıcılara sunulması hedeflenmektedir. ÇalıĢmada nitel
araĢtırma yöntemlerinden tarama modeli iĢe koĢulmuĢtur.
I. TEMEL KAVRAMLAR
A) KIRSAL ALAN
Dünya Seyahat ve Turizm Konseyi’ne (WTTC) göre bir turizm faaliyetinin kırsal turizm
olarak kabul edilebilmesi için etkinliğin kırsal alanda olması ve kırsal alandaki yeĢil dokunun
sürdürülebilirlik temelinde korunmuĢ olması gereklidir. Ülkemizde kırsal alanla ilgili yapılan
istatistiklerde TÜĠK tarafından da kabul gören tanımlar kır-kent ayrımında ve köy-Ģehir ayrımında
kullanılmakta olup aĢağıdaki gibidir (Köy ĠĢleri Bakanlığı 2009: 25):
Kır-kent tanımı (alansal/mekânsal tanım): Nüfusu 20 binden fazla olan yerleĢim birimleri kent,
diğer yerleĢim birimleri kırsal alan kabul edilmektedir. 1965 yılından baĢlayarak 1985 yılına kadar
geçerli olan bir kabule göre, nüfusu 10 bin ve üzeri olan yerleĢimler kent, diğer yerleĢimler ise kır
olarak sınıflandırılmakta iken, 1982 yılında DPT tarafından nüfusu 10 binden büyük 288 yerleĢim yeri
için yapılan bir araĢtırmada nüfusun istihdam alanları, Ģirket sayısı, banka Ģube sayısı, telefon
aboneliği vb. 28 kritere göre kent olabilme eĢik değerlerini aĢan yerleĢim yerlerinin yüzde 80 oranında
nüfusu 20 binin üzerinde olan yerleĢim yerleri olduğundan bu tanım kabul edilmiĢtir. Böylece, kır ve
kent ayrımına esas teĢkil eden nüfus eĢiği 10 binden 20 bine yükseltilmiĢtir. TÜĠK tarafından “kır” ve
“kent” bazında yayımlanan tüm çalıĢmalarda bu tanım kullanılmaktadır.
Köy-Ģehir tanımı (idari tanım): YerleĢim yerlerinin idari statüsü temel alınarak nüfus
büyüklüklerine bakılmaksızın il ve ilçe merkezleri “Ģehir”, diğer tüm yerleĢimler “köy” kabul
edilmektedir. Kentsel yerleĢmeler dıĢında kalan yerler olarak nitelendirilebilecek “kırsal alanlar”
aslında tanımlayıcı somut-nesnel ögeleri bulunan alanlardır. Kırsal alanların; gıda üretim yeri olması,
köy el sanatları ve endüstri için zemin oluĢturması, tarım ve diğer ekonomik dallarda faaliyet gösteren
halkın yerleĢme alanı olması, kentler ve endüstri yerleĢmelerindeki halk için dinlenme yeri olması
üzere baĢlıca dört önemli iĢlevi bulunmaktadır (Kiper, 2003: 19- 21).
522
