Page 381 - Stk 2015 Bildiriler E-Kitap
P. 381
ltür turizmi; tüm paydaşları memnun edebilecek, turizmin getirebileceği olumsuz etkileri en aza
indirebilecek, planlı, kontrollü ve sistemli bir kalkınmayı sağlayabilecek potansiyele sahiptir.
Model genel olarak katılımcı planlama ve yönetim anlayışını benimsemektedir. Çünkü
ulusların karşılaştırma üstünlüğünden şehirlerin karşılaştırmalı üstünlüğüne dönüşümün yaşandığı
günümüzde; yerel unsurların en verimli biçimde değerlendirilebilmesi için; yerel kaynakların en akılcı
kullanımı, ancak yerel paydaşların ortak katılımıyla gerçekleştirilen bir planlama ve yönetim ile
mümkün olacaktır.
Yerel alanın ve işletmelerin; uzun vadede fayda sağlama ve büyüme stratejisiyle,
devamlılıklarını ve rekabetçiliklerini kapsayan ekonomik süreklilik sağlanabilecektir. İlde
ziyaretçilerin yaptıkları harcamaların yerel halka katkısı azamiye çıkartılarak yerel refah
sağlanabilecektir. Turizm gelişimiyle yerel istihdamın sayısında ve kalitesinde artış olabilecektir.
Bölgede elde edilen gelirin sosyal eşitlik anlayışına uygun olarak adil bir biçimde dağılımı
sağlanabilecektir. Mevcut ve potansiyel ziyaretçilerin istek ve beklentilerini karşılayabilecek, tatmin
edici bir deneyim sunulabilecektir. Planlı bir turizm gelişimiyle, yetki ve sorumlulukları belirli, tüm
paydaşların temsil edildiği bir komite sayesinde yerel kontrol de kolaylıkla sağlanabilecektir. Yerel
halkın yaşam kalitesinin iyileştirilmesine, yöredeki flora ve faunanın korunmasında ve yerel alandaki
kültürel değerlerin sürdürülmesinde ve geliştirilmesinde önemli katkılar sağlayacaktır. Gümüşhane
ilinin kendine has dokusunun muhafaza edilmesi, sınırlı ve yenilenemeyen kaynakların asgari
kullanılması, çevrenin fiziki ve görsel olarak bozulmasının önlenmesi sağlanabilecektir.
Sonuç olarak bu çalışmada önerilen model, kültür turizmine açılmak isteyen yörelerde; tüm
paydaşlara (yerel halka, kanaat liderlerine, yerel yöneticilere, üniversitelere, STK’lara, girişimciler
vb.) sahip oldukları maddi ve manevi kültürel değerleri turizme açma noktasında rehber olabilecektir.
KAYNAKÇA
BAHÇE, A. Sadık; (2009), “Kırsal Gelişimde Kültür (Mirası) Turizm Modeli”, Dumlupınar
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, ss.1-12.
ÇAVUŞ, Şenol ve TANRISEVDİ, Abdullah; (2000), “Sürdürülebilir Turizm ve Yerel Ölçekli Bir
Sürdürülebilir Turizm Gelişme Modeli Önerisi”, Anatolia, Turizm Araştırmaları Dergisi,
11(2), ss. 149-159.
ÇEKEN, Hüseyin; (2008), “Turizmin Bölgesel Kalkınmaya Etkisi Üzerine Teorik Bir İnceleme”,
Afyon Kocatepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(2), ss.293-
306.
ÇETİNER, Ertuğrul; (1998), “Turizmde Bölgesel Kalkınma, Verimlilik ve Kaynakların Etkin
Kullanımı”, 1. Turizm Şurası, Turizm Bakanlığı, Ankara, 218s.
DEDEHAYIR, Handan;(2014), “Sürdürülebilir Kültür Turizmi”, Çekül Vakfı
http://www.cekulvakfi.org.tr/makale/surdurulebilir-kultur-turizmi (Erişim Tarihi, 30.04.2015).
367
indirebilecek, planlı, kontrollü ve sistemli bir kalkınmayı sağlayabilecek potansiyele sahiptir.
Model genel olarak katılımcı planlama ve yönetim anlayışını benimsemektedir. Çünkü
ulusların karşılaştırma üstünlüğünden şehirlerin karşılaştırmalı üstünlüğüne dönüşümün yaşandığı
günümüzde; yerel unsurların en verimli biçimde değerlendirilebilmesi için; yerel kaynakların en akılcı
kullanımı, ancak yerel paydaşların ortak katılımıyla gerçekleştirilen bir planlama ve yönetim ile
mümkün olacaktır.
Yerel alanın ve işletmelerin; uzun vadede fayda sağlama ve büyüme stratejisiyle,
devamlılıklarını ve rekabetçiliklerini kapsayan ekonomik süreklilik sağlanabilecektir. İlde
ziyaretçilerin yaptıkları harcamaların yerel halka katkısı azamiye çıkartılarak yerel refah
sağlanabilecektir. Turizm gelişimiyle yerel istihdamın sayısında ve kalitesinde artış olabilecektir.
Bölgede elde edilen gelirin sosyal eşitlik anlayışına uygun olarak adil bir biçimde dağılımı
sağlanabilecektir. Mevcut ve potansiyel ziyaretçilerin istek ve beklentilerini karşılayabilecek, tatmin
edici bir deneyim sunulabilecektir. Planlı bir turizm gelişimiyle, yetki ve sorumlulukları belirli, tüm
paydaşların temsil edildiği bir komite sayesinde yerel kontrol de kolaylıkla sağlanabilecektir. Yerel
halkın yaşam kalitesinin iyileştirilmesine, yöredeki flora ve faunanın korunmasında ve yerel alandaki
kültürel değerlerin sürdürülmesinde ve geliştirilmesinde önemli katkılar sağlayacaktır. Gümüşhane
ilinin kendine has dokusunun muhafaza edilmesi, sınırlı ve yenilenemeyen kaynakların asgari
kullanılması, çevrenin fiziki ve görsel olarak bozulmasının önlenmesi sağlanabilecektir.
Sonuç olarak bu çalışmada önerilen model, kültür turizmine açılmak isteyen yörelerde; tüm
paydaşlara (yerel halka, kanaat liderlerine, yerel yöneticilere, üniversitelere, STK’lara, girişimciler
vb.) sahip oldukları maddi ve manevi kültürel değerleri turizme açma noktasında rehber olabilecektir.
KAYNAKÇA
BAHÇE, A. Sadık; (2009), “Kırsal Gelişimde Kültür (Mirası) Turizm Modeli”, Dumlupınar
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, ss.1-12.
ÇAVUŞ, Şenol ve TANRISEVDİ, Abdullah; (2000), “Sürdürülebilir Turizm ve Yerel Ölçekli Bir
Sürdürülebilir Turizm Gelişme Modeli Önerisi”, Anatolia, Turizm Araştırmaları Dergisi,
11(2), ss. 149-159.
ÇEKEN, Hüseyin; (2008), “Turizmin Bölgesel Kalkınmaya Etkisi Üzerine Teorik Bir İnceleme”,
Afyon Kocatepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(2), ss.293-
306.
ÇETİNER, Ertuğrul; (1998), “Turizmde Bölgesel Kalkınma, Verimlilik ve Kaynakların Etkin
Kullanımı”, 1. Turizm Şurası, Turizm Bakanlığı, Ankara, 218s.
DEDEHAYIR, Handan;(2014), “Sürdürülebilir Kültür Turizmi”, Çekül Vakfı
http://www.cekulvakfi.org.tr/makale/surdurulebilir-kultur-turizmi (Erişim Tarihi, 30.04.2015).
367
