Page 553 - Stk 2015 Bildiriler E-Kitap
P. 553
illeĢtirilen bozayılara göre daha yabani olmasıdır. Ayrıca bu durumun ayı gözlemcileri için
çekicilik unsuru olacağı belirtilmiĢtir.
Turizm çeĢitliliğinin arttırılması konusunda paya sahip olan ayı gözlemciliğinin, ayıların
daha iyi tanınması ve korunması açısından önemli olduğu, bunun yanı sıra doğru uygulanması
sonucu ayı-insan çatıĢmasının azaltılmasına katkı sağlayacağı elde edilen diğer bir sonuçtur.
Ayıların yaĢam alanlarının iĢgal edilmemesi, ayılara yönelik yem yerlerinin hazırlanması, meyve
tohumlarının doğal yaĢam alanlarına dikilmesi ve meyve bahçeleri oluĢturulmasının ayı-insan
çatıĢmasını önlemede etkili olacağı sonucuna ulaĢılmıĢtır. Diğer bir sonuç ise ayı gözlemciliği
turuna katılan kiĢilerin konaklama ve yeme-içme ihtiyaçlarının yerel iĢletmeler tarafından
karĢılanması gerektiğidir. Böylece yerel halk bu durumdan ekonomik fayda sağlayacak ve türün
korunmasını destekleyecektir. ÇalıĢmada ayı gözlemciliğinin uygulanacağı alanın iyi belirlenmiĢ
olması, uzman bir rehberin hatta bölgeyi iyi tanıyan yerel halktan bir kiĢinin de tura eĢlik etmesi
gerektiği sonucuna ulaĢılmıĢtır.
Sonuç olarak Türkiye’de ayı gözlemciliği uygulamasında Ģu hususlara dikkat edilmelidir:
Tur 3-4 kiĢilik küçük gruplardan oluĢmalıdır.
Konaklama ve yeme-içme için mutlaka yerel iĢletmeler kullanılmalı ve yerel halk istihdam
edilmelidir.
Ayı türleri ve turun uygulanacağı bölge konusunda eğitim almıĢ uzman rehberlerle
çalıĢılmalıdır.
Yerel halka ve tura katılacak kiĢilere çeĢitli eğitimler verilmelidir.
Daha güvenli bir gözlem için yüksek platformlar kullanılmalıdır.
Yaban alanlarında beslenmeleri için çeĢitli iyileĢtirmeler yapılmalıdır. Ayıların yaĢam
alanlarına meyve ağaçlarının ekilmesi gibi…
Yerel halk ve tura katılan kiĢiler konakladıkları çevrede yiyecek, çöp vs. bırakmamalıdır.
Bu araĢtırma Doğu Karadeniz bölgesinde yaban hayatı konusunda uzman kiĢiler ile
sınırlandırılmıĢtır. Gelecek çalıĢmalar aynı bölgede yaĢayan yerel halkın ayı gözlemciliğine yönelik
görüĢlerini ortaya çıkarabilir. Aynı zamanda farklı bölgelerle uygulanabilmesi ve araĢtırmadaki
örneklem sayısının artırılması daha farklı ve sağlıklı yorumların yapılmasına yardımcı olabilecek
ve literatüre ayı gözlemciliği konusunda katkı sağlayabilecektir.
KAYNAKÇA
AKAY, Bayram ve Burhanettin ZENGĠN; (2012), “Ekoturizm Kaynaklarının GeliĢtirilmesi: Doğu
Marmara Bölgesi Örneği”, KMÜ Sosyal ve Ekonomik AraĢtırmalar Dergisi, 14 (23), ss.
115-122.
ARSLAN, Yunus; (2005), “Erdek ve Çevresinin Ekoturizm Açısından Değerlendirilmesi”,
Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13, ss. 29-53.
539
çekicilik unsuru olacağı belirtilmiĢtir.
Turizm çeĢitliliğinin arttırılması konusunda paya sahip olan ayı gözlemciliğinin, ayıların
daha iyi tanınması ve korunması açısından önemli olduğu, bunun yanı sıra doğru uygulanması
sonucu ayı-insan çatıĢmasının azaltılmasına katkı sağlayacağı elde edilen diğer bir sonuçtur.
Ayıların yaĢam alanlarının iĢgal edilmemesi, ayılara yönelik yem yerlerinin hazırlanması, meyve
tohumlarının doğal yaĢam alanlarına dikilmesi ve meyve bahçeleri oluĢturulmasının ayı-insan
çatıĢmasını önlemede etkili olacağı sonucuna ulaĢılmıĢtır. Diğer bir sonuç ise ayı gözlemciliği
turuna katılan kiĢilerin konaklama ve yeme-içme ihtiyaçlarının yerel iĢletmeler tarafından
karĢılanması gerektiğidir. Böylece yerel halk bu durumdan ekonomik fayda sağlayacak ve türün
korunmasını destekleyecektir. ÇalıĢmada ayı gözlemciliğinin uygulanacağı alanın iyi belirlenmiĢ
olması, uzman bir rehberin hatta bölgeyi iyi tanıyan yerel halktan bir kiĢinin de tura eĢlik etmesi
gerektiği sonucuna ulaĢılmıĢtır.
Sonuç olarak Türkiye’de ayı gözlemciliği uygulamasında Ģu hususlara dikkat edilmelidir:
Tur 3-4 kiĢilik küçük gruplardan oluĢmalıdır.
Konaklama ve yeme-içme için mutlaka yerel iĢletmeler kullanılmalı ve yerel halk istihdam
edilmelidir.
Ayı türleri ve turun uygulanacağı bölge konusunda eğitim almıĢ uzman rehberlerle
çalıĢılmalıdır.
Yerel halka ve tura katılacak kiĢilere çeĢitli eğitimler verilmelidir.
Daha güvenli bir gözlem için yüksek platformlar kullanılmalıdır.
Yaban alanlarında beslenmeleri için çeĢitli iyileĢtirmeler yapılmalıdır. Ayıların yaĢam
alanlarına meyve ağaçlarının ekilmesi gibi…
Yerel halk ve tura katılan kiĢiler konakladıkları çevrede yiyecek, çöp vs. bırakmamalıdır.
Bu araĢtırma Doğu Karadeniz bölgesinde yaban hayatı konusunda uzman kiĢiler ile
sınırlandırılmıĢtır. Gelecek çalıĢmalar aynı bölgede yaĢayan yerel halkın ayı gözlemciliğine yönelik
görüĢlerini ortaya çıkarabilir. Aynı zamanda farklı bölgelerle uygulanabilmesi ve araĢtırmadaki
örneklem sayısının artırılması daha farklı ve sağlıklı yorumların yapılmasına yardımcı olabilecek
ve literatüre ayı gözlemciliği konusunda katkı sağlayabilecektir.
KAYNAKÇA
AKAY, Bayram ve Burhanettin ZENGĠN; (2012), “Ekoturizm Kaynaklarının GeliĢtirilmesi: Doğu
Marmara Bölgesi Örneği”, KMÜ Sosyal ve Ekonomik AraĢtırmalar Dergisi, 14 (23), ss.
115-122.
ARSLAN, Yunus; (2005), “Erdek ve Çevresinin Ekoturizm Açısından Değerlendirilmesi”,
Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13, ss. 29-53.
539
