Page 423 - Stk 2015 Bildiriler E-Kitap
P. 423
sterişli bir harcamanın kanıtı olarak kişinin prestij duygusunu tatmin etmesini sağlayabilir. Son
olarak fotoğraf; tıpkı bir oyun gibi bir oyalanma veya dikkat dağıtma aracı olabilir (Bourdieu, 1990).
Bir kişi fotoğraf çekerken, kendi teknik ve estetik yetenekleri, kişisel görüşü, deneyimleri ve
bazı sosyal ve kültürel değerler tarafından belirlenen görsel bir anlayışın ortaya koymaktadır
(Crawshaw ve Uryy, 1997; Wright, 2003; Pan vd., 2014).
Seyahat fotoğraflarının turizmde birçok rolü vardır. En bilindik haliyle, “siz şu anda burada
değilsiniz fakat ben buradayım”, “evde değilim” yani “günlük hayatımda olduğumdan farklı bir
yerdeyim” gibi mesajlarla (Gordon, 1986) kişinin fiziksel olarak bir yeri ziyaret ettiğini (Hillman,
2007) ve orada bazı otantik, egzotik, “öteki” yaşamlara dair deneyimler yaşadığını kanıtlar (Chalfen,
1979). Bununla birlikte fotoğrafların, seyahatin hatıralarını oluşturmak (Bærenholdt vd., 2004) ve
oluşturduğu bu hatıralarla bir hikâyeyi şekillendirmek gibi daha derin sembolik rolleri vardır. Soyut
bir şeyi somutlaştıran öğeler olarak fotoğraflar, ziyaretçi ve veya turiste bu deneyimlerin mülkiyetine
sahip olma ve dahası bu deneyimleri yönetme, şekillendirme ve ölçme olanağı verir (Schroeder, 2002;
Sontag, 2005). Hikâyelerin oluşması sosyal ilişkilerin kurulması ve devam ettirilmesi gibi ilave
getiriler de sağlar (Franklin ve Crang, 2001; Lo vd., 2011).
Sosyal medyada fotoğraf paylaşımında bulunanların beklentileri kişisel ve topluma ilişkin
olarak iki grupta incelenebilir. Kişisel beklentiler, daha fazla tanınma ve saygı kazanma, arkadaş
sayısını arttırma ya da karşılıklı daha sağlam bir işbirliği kurmak gibi bireyin kendisiyle ilgili
beklentilerdir. Topluma ilişkin beklentiler ise kişinin sanal gruplarda paylaştığı bilginin etkisine dair
beklentileridir ve bir amaca ulaşmak, sanal grubun bilgi tabanını zenginleştirmek ya da sanal grubu
geliştirmeye devam etmek gibi etkiler bu duruma örnek gösterilebilir (Hsu vd., 2007). Ayrıca topluma
ilişkin beklentiler, dayanışma ve bir gruba ait olmak gibi hisleri de barındırır (Jacobsen, 2000; Munar
ve Jacobsen, 2014). İçeriği kullanıcılar tarafından oluşturulan Tripadvisor, Virtualtourist, Flickr vb.
gibi siteler, bir tatil turu gibi karmaşık ve pahalı bir ürüne dair riskleri asgari seviyeye indirerek diğer
turistlere yardımcı olmaktadır (Munar ve Jacobsen, 2014).
Doğu Karadeniz Bölgesi (DKB), farklı uygarlıklardan ve etnik kesimlerden izler taşıyan tarihi
konakları, manastırları, kiliseleri, camileri, kaleleri, köprüleri, kaya mezarları; yaylaları, denizi, flora
ve faunası, ormanları, gölleri, dereleri, iklimi, bitki örtüsü, temiz havası; yöreye özgü yemekleri
(hamsi, lahana, mısır ve hayvansal ürünlerle yapılan yemekler, Anzer balı); etkinlikleri ve farklı
kültürel geleneklerini hala koruyan yapısı ile birçok alternatif turizm çeşidine ev sahipliği yapacak
potansiyele sahiptir (Kaya, 2014). Duman ve Kozak (2010) araştırmalarında Türkiye’de bulunan
illerin sahip olduğu turizm kaynaklarına göre sınıflandırmıştır. Bu sınıflandırmada DKB içinde
bulunan illerden Artvin ve Trabzon’un tarih turizmi kaynakları ile; Giresun, Gümüşhane, Ordu,
Rize’nin ise doğa temelli turizm kaynakları ile ön plana çıktığı görülmüştür (Kaya, 2014).
409
olarak fotoğraf; tıpkı bir oyun gibi bir oyalanma veya dikkat dağıtma aracı olabilir (Bourdieu, 1990).
Bir kişi fotoğraf çekerken, kendi teknik ve estetik yetenekleri, kişisel görüşü, deneyimleri ve
bazı sosyal ve kültürel değerler tarafından belirlenen görsel bir anlayışın ortaya koymaktadır
(Crawshaw ve Uryy, 1997; Wright, 2003; Pan vd., 2014).
Seyahat fotoğraflarının turizmde birçok rolü vardır. En bilindik haliyle, “siz şu anda burada
değilsiniz fakat ben buradayım”, “evde değilim” yani “günlük hayatımda olduğumdan farklı bir
yerdeyim” gibi mesajlarla (Gordon, 1986) kişinin fiziksel olarak bir yeri ziyaret ettiğini (Hillman,
2007) ve orada bazı otantik, egzotik, “öteki” yaşamlara dair deneyimler yaşadığını kanıtlar (Chalfen,
1979). Bununla birlikte fotoğrafların, seyahatin hatıralarını oluşturmak (Bærenholdt vd., 2004) ve
oluşturduğu bu hatıralarla bir hikâyeyi şekillendirmek gibi daha derin sembolik rolleri vardır. Soyut
bir şeyi somutlaştıran öğeler olarak fotoğraflar, ziyaretçi ve veya turiste bu deneyimlerin mülkiyetine
sahip olma ve dahası bu deneyimleri yönetme, şekillendirme ve ölçme olanağı verir (Schroeder, 2002;
Sontag, 2005). Hikâyelerin oluşması sosyal ilişkilerin kurulması ve devam ettirilmesi gibi ilave
getiriler de sağlar (Franklin ve Crang, 2001; Lo vd., 2011).
Sosyal medyada fotoğraf paylaşımında bulunanların beklentileri kişisel ve topluma ilişkin
olarak iki grupta incelenebilir. Kişisel beklentiler, daha fazla tanınma ve saygı kazanma, arkadaş
sayısını arttırma ya da karşılıklı daha sağlam bir işbirliği kurmak gibi bireyin kendisiyle ilgili
beklentilerdir. Topluma ilişkin beklentiler ise kişinin sanal gruplarda paylaştığı bilginin etkisine dair
beklentileridir ve bir amaca ulaşmak, sanal grubun bilgi tabanını zenginleştirmek ya da sanal grubu
geliştirmeye devam etmek gibi etkiler bu duruma örnek gösterilebilir (Hsu vd., 2007). Ayrıca topluma
ilişkin beklentiler, dayanışma ve bir gruba ait olmak gibi hisleri de barındırır (Jacobsen, 2000; Munar
ve Jacobsen, 2014). İçeriği kullanıcılar tarafından oluşturulan Tripadvisor, Virtualtourist, Flickr vb.
gibi siteler, bir tatil turu gibi karmaşık ve pahalı bir ürüne dair riskleri asgari seviyeye indirerek diğer
turistlere yardımcı olmaktadır (Munar ve Jacobsen, 2014).
Doğu Karadeniz Bölgesi (DKB), farklı uygarlıklardan ve etnik kesimlerden izler taşıyan tarihi
konakları, manastırları, kiliseleri, camileri, kaleleri, köprüleri, kaya mezarları; yaylaları, denizi, flora
ve faunası, ormanları, gölleri, dereleri, iklimi, bitki örtüsü, temiz havası; yöreye özgü yemekleri
(hamsi, lahana, mısır ve hayvansal ürünlerle yapılan yemekler, Anzer balı); etkinlikleri ve farklı
kültürel geleneklerini hala koruyan yapısı ile birçok alternatif turizm çeşidine ev sahipliği yapacak
potansiyele sahiptir (Kaya, 2014). Duman ve Kozak (2010) araştırmalarında Türkiye’de bulunan
illerin sahip olduğu turizm kaynaklarına göre sınıflandırmıştır. Bu sınıflandırmada DKB içinde
bulunan illerden Artvin ve Trabzon’un tarih turizmi kaynakları ile; Giresun, Gümüşhane, Ordu,
Rize’nin ise doğa temelli turizm kaynakları ile ön plana çıktığı görülmüştür (Kaya, 2014).
409
