Page 636 - Stk 2015 Bildiriler E-Kitap
P. 636
uğu göstermektedir. Nitekim toplumlar ve bireyler tarafından yapılan uygulamalar, ifadeler, bilgi
ve beceriler, kültürel deneyim arayan ve bu arayışlarını turistik ürün seçimlerinde ana motivasyon
kaynağı olarak kullanan turistler olarak görmektedirler (UNWTO,2013).
Kültürel, kırsal ve doğa turizmi, orta yaş ve üzeri turistler tarafından daha çok tercih edilen
turizm türü olarak değerlendirilmektedir. Eğitim ve ekonomik düzeyi genellikle yüksek olan bu
turistlerin “kültürlerarası etkileşim”e açık oldukları söylenebilmektedir. Kültür turizmine eğilimi olan
turist grupları Türkiye‟ye yönlendirilerek turizm kazançları artırılabilecektir. Kırsal alanlarda bulunan
kültürel özelliklerin turistlere aktarımı ile iki sonuç alınabilecektir. Bunlardan biri kültürlerin
yakınlaşması diğer ise yeni turist pazarlarının açılacak olması olarak değerlendirilebilir (Çetin,
2010:183).
V. Somut Olmayan Kültürel Miras olarak KeĢkek’in Turistik Ürün Olarak
Değerlendirilmesi
Türk kültürü incelendiğinde yardımlaşma ve dayanışmanın uzun zamandır var olduğu
görülmektedir. Farklı bölgelerde yaşayan Türkler tarafından bu değerler farklı formlarda yerine
getirilmekle birlikte özünde aynı amaç doğrultusunda yapılmaktadır. Sanayileşme ve küreselleşme ile
ortaya çıkan ve “birey yararlarının toplum yararlarından üstün tutulması” temeline dayanana
bireyciliğin (individüalizm-ferdiyetçilik) etkileri; bu tür geleneklerin devamlılığı ile
azaltılabilmektedir. Böylelikle toplumun kendine has bir kültürel özelliği ortaya çıkabilmektedir (Erol,
2004:112).
Sosyo-kültürel göstergeler taşıyan kültür unsurlarından biri de yemeklerdir. Özellikle toplu
yemekler, kendisine has töre ve geleneklere sahiptir. Yemekten sorumlu olan kişiler, yemeğin
pişirilme şekli, yemek yiyenlerin özellikleri, servis şekilleri, yemeğin sunulduğu alan gibi birçok
faktör geniş bir inceleme konusu oluşturur (Çelik, 2010:128).
Yapılan önemli sayıda çalışmanın da gösterdiği gibi yemek, sadece fizyolojik bir ihtiyaç değil
üzerinde birçok inceleme yapılabilecek bir konu olarak değerlendirilebilmektedir (Beşirli, 2010:168;
Çelik, 2010:128; Sağır, 2012:2676; Albayrak, 2013:5051). Toplu yenilen yemekler, bulundukları
toplumun kültürleri ve yaşam biçimleri ile ilgili önemli emarelere sahiptir (Çelik, 2010:128). Türk
mutfağının genel özellikleri sıralanacak olursa (Kesici, 2012:34);
Tarım ve hayvansal ürünleri temel alır,
Coğrafi bölgelere göre değişiklik gösterir,
Tarihi gelişime bağlı olarak sosyal yapılara göre değişiklik gösterebilmektedir,
Özel günler ve törenlere göre değişiklik gösterir,
Gelenek ve görenekler ve din faktörü yemek çeşitlerini etkiler.
622
ve beceriler, kültürel deneyim arayan ve bu arayışlarını turistik ürün seçimlerinde ana motivasyon
kaynağı olarak kullanan turistler olarak görmektedirler (UNWTO,2013).
Kültürel, kırsal ve doğa turizmi, orta yaş ve üzeri turistler tarafından daha çok tercih edilen
turizm türü olarak değerlendirilmektedir. Eğitim ve ekonomik düzeyi genellikle yüksek olan bu
turistlerin “kültürlerarası etkileşim”e açık oldukları söylenebilmektedir. Kültür turizmine eğilimi olan
turist grupları Türkiye‟ye yönlendirilerek turizm kazançları artırılabilecektir. Kırsal alanlarda bulunan
kültürel özelliklerin turistlere aktarımı ile iki sonuç alınabilecektir. Bunlardan biri kültürlerin
yakınlaşması diğer ise yeni turist pazarlarının açılacak olması olarak değerlendirilebilir (Çetin,
2010:183).
V. Somut Olmayan Kültürel Miras olarak KeĢkek’in Turistik Ürün Olarak
Değerlendirilmesi
Türk kültürü incelendiğinde yardımlaşma ve dayanışmanın uzun zamandır var olduğu
görülmektedir. Farklı bölgelerde yaşayan Türkler tarafından bu değerler farklı formlarda yerine
getirilmekle birlikte özünde aynı amaç doğrultusunda yapılmaktadır. Sanayileşme ve küreselleşme ile
ortaya çıkan ve “birey yararlarının toplum yararlarından üstün tutulması” temeline dayanana
bireyciliğin (individüalizm-ferdiyetçilik) etkileri; bu tür geleneklerin devamlılığı ile
azaltılabilmektedir. Böylelikle toplumun kendine has bir kültürel özelliği ortaya çıkabilmektedir (Erol,
2004:112).
Sosyo-kültürel göstergeler taşıyan kültür unsurlarından biri de yemeklerdir. Özellikle toplu
yemekler, kendisine has töre ve geleneklere sahiptir. Yemekten sorumlu olan kişiler, yemeğin
pişirilme şekli, yemek yiyenlerin özellikleri, servis şekilleri, yemeğin sunulduğu alan gibi birçok
faktör geniş bir inceleme konusu oluşturur (Çelik, 2010:128).
Yapılan önemli sayıda çalışmanın da gösterdiği gibi yemek, sadece fizyolojik bir ihtiyaç değil
üzerinde birçok inceleme yapılabilecek bir konu olarak değerlendirilebilmektedir (Beşirli, 2010:168;
Çelik, 2010:128; Sağır, 2012:2676; Albayrak, 2013:5051). Toplu yenilen yemekler, bulundukları
toplumun kültürleri ve yaşam biçimleri ile ilgili önemli emarelere sahiptir (Çelik, 2010:128). Türk
mutfağının genel özellikleri sıralanacak olursa (Kesici, 2012:34);
Tarım ve hayvansal ürünleri temel alır,
Coğrafi bölgelere göre değişiklik gösterir,
Tarihi gelişime bağlı olarak sosyal yapılara göre değişiklik gösterebilmektedir,
Özel günler ve törenlere göre değişiklik gösterir,
Gelenek ve görenekler ve din faktörü yemek çeşitlerini etkiler.
622