Page 54 - Stk 2015 Bildiriler E-Kitap
P. 54
nırlılığı ve bazı konularda yeterince araĢtırma yapılmadan harekete geçilmesi hedeflere
ulaĢılamamasının nedenlerindendir. Kamu ve özel sektör kuruluĢları arasında, gerekli koordinasyon
gerçekleĢtirilememiĢtir (DPT, 1967: 593-594).
I.B. İkinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (1968-1972)
II. BeĢ Yıllık Kalkınma Planı, turizm gelirlerinin, yabancı turist sayısının, turistlerin ortalama
harcama miktarlarının arttırılmasının, turizm yatırımlarının çoğunlukla kitlelere dönük olmasının
gerekliliğinin hedef olarak belirlendiği vurgulanmıĢtır. Ayrıca, alt yapı ve örnek tesisler kamu
tarafından, diğer yatırımların ise özel sektör tarafından yönetilmesi hedeflenmiĢtir (DPT, 1967: 593).
Bu dönemde Turizm ve Tanıtma Bakanlığının sadece turizm sektörü ile ilgilenmesi, kamu
sektöründe bulunan turizm iĢletmelerinin tek elden yönetilmesi, turizm eğitim ve öğretim faaliyetinin
tek bir kurum tarafından yapılması, yapılacak yatırımları finansmanında ve turizm kredilerinin
geliĢtirilmesini sağlayacak tek bir kurumun ortaya çıkarılmasına yönelik giriĢimler olmuĢtur (DPT,
1967:601).
Dönem sonunda, turizm geliri artıĢı dıĢında istenilen hedeflere yaklaĢılmadığı tespit edilmiĢtir.
Aslında birinci plana göre artıĢlar sağlanmıĢ ancak ikinci planda hedeflerin yüksek tutulduğu dikkati
çekmektedir (Tablo 1). Turizm yatırımlarında önemli artıĢlar gerçekleĢtiği de açıklanmıĢtır (DPT,
1972:615-620).
I.C. Üçüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı (1973-1977)
Üçüncü BeĢ Yıllık Kalkınma Planında, özel sektörün yetersiz kaldığı durumda, devletin araya
girmesi gerektiği vurgulanmıĢtır. Bu planda, turizm yatırım ve iĢletmeciliğinin daha çok özel sektöre
yönelmesi, turizmin hız kazandığı alanlarda arazi kullanımı ve tesis alt yapısı iliĢkilerinin
düzenlenmesi, otel ve rekreasyon tesislerinin düzensiz geliĢimini engellemek amacıyla fiziksel
planlama çalıĢmaların sürdürülmesi, kıyıların, turistik ve ulusal park niteliğindeki alanların toplum
yararına kullanılmasını ve korunmasını sağlayacak mevzuat hazırlanması, sosyal ve kitle turizmin
geliĢmesine önem verilmesi amaçlanmıĢtır. Fiziksel planlamada Ġmar ve Ġskân Bakanlığı ile Turizm ve
Tanıtma Bakanlığı‟nın ortak hareket etmesi gerekliliği belirtilerek, yatırımların öncelikli bölgelerde
yoğunlaĢtırılması ilkesi benimsenmiĢtir. Akdeniz, Göreme, Uludağ, Güney Ege ve kısmen Marmara
bölgelerinde fiziksel planlama çalıĢmaları gerçekleĢtirme yoluna gidilmiĢtir (DPT, 1972: 615-617).
Sektörün kredi ihtiyacının Turizm Bankası yanında genel banka sisteminden karĢılanması,
sosyal turizmin geliĢtirilmesi ve maliyetlerinin azaltılması için projeler oluĢturulması, sektördeki
personel ihtiyacının giderilmesi için akademik eğitimin ardından pratik eğitim ile ilgili düzenlemeler
yapılması belirtilmiĢtir (DPT, 1979: 619)
40
ulaĢılamamasının nedenlerindendir. Kamu ve özel sektör kuruluĢları arasında, gerekli koordinasyon
gerçekleĢtirilememiĢtir (DPT, 1967: 593-594).
I.B. İkinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (1968-1972)
II. BeĢ Yıllık Kalkınma Planı, turizm gelirlerinin, yabancı turist sayısının, turistlerin ortalama
harcama miktarlarının arttırılmasının, turizm yatırımlarının çoğunlukla kitlelere dönük olmasının
gerekliliğinin hedef olarak belirlendiği vurgulanmıĢtır. Ayrıca, alt yapı ve örnek tesisler kamu
tarafından, diğer yatırımların ise özel sektör tarafından yönetilmesi hedeflenmiĢtir (DPT, 1967: 593).
Bu dönemde Turizm ve Tanıtma Bakanlığının sadece turizm sektörü ile ilgilenmesi, kamu
sektöründe bulunan turizm iĢletmelerinin tek elden yönetilmesi, turizm eğitim ve öğretim faaliyetinin
tek bir kurum tarafından yapılması, yapılacak yatırımları finansmanında ve turizm kredilerinin
geliĢtirilmesini sağlayacak tek bir kurumun ortaya çıkarılmasına yönelik giriĢimler olmuĢtur (DPT,
1967:601).
Dönem sonunda, turizm geliri artıĢı dıĢında istenilen hedeflere yaklaĢılmadığı tespit edilmiĢtir.
Aslında birinci plana göre artıĢlar sağlanmıĢ ancak ikinci planda hedeflerin yüksek tutulduğu dikkati
çekmektedir (Tablo 1). Turizm yatırımlarında önemli artıĢlar gerçekleĢtiği de açıklanmıĢtır (DPT,
1972:615-620).
I.C. Üçüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı (1973-1977)
Üçüncü BeĢ Yıllık Kalkınma Planında, özel sektörün yetersiz kaldığı durumda, devletin araya
girmesi gerektiği vurgulanmıĢtır. Bu planda, turizm yatırım ve iĢletmeciliğinin daha çok özel sektöre
yönelmesi, turizmin hız kazandığı alanlarda arazi kullanımı ve tesis alt yapısı iliĢkilerinin
düzenlenmesi, otel ve rekreasyon tesislerinin düzensiz geliĢimini engellemek amacıyla fiziksel
planlama çalıĢmaların sürdürülmesi, kıyıların, turistik ve ulusal park niteliğindeki alanların toplum
yararına kullanılmasını ve korunmasını sağlayacak mevzuat hazırlanması, sosyal ve kitle turizmin
geliĢmesine önem verilmesi amaçlanmıĢtır. Fiziksel planlamada Ġmar ve Ġskân Bakanlığı ile Turizm ve
Tanıtma Bakanlığı‟nın ortak hareket etmesi gerekliliği belirtilerek, yatırımların öncelikli bölgelerde
yoğunlaĢtırılması ilkesi benimsenmiĢtir. Akdeniz, Göreme, Uludağ, Güney Ege ve kısmen Marmara
bölgelerinde fiziksel planlama çalıĢmaları gerçekleĢtirme yoluna gidilmiĢtir (DPT, 1972: 615-617).
Sektörün kredi ihtiyacının Turizm Bankası yanında genel banka sisteminden karĢılanması,
sosyal turizmin geliĢtirilmesi ve maliyetlerinin azaltılması için projeler oluĢturulması, sektördeki
personel ihtiyacının giderilmesi için akademik eğitimin ardından pratik eğitim ile ilgili düzenlemeler
yapılması belirtilmiĢtir (DPT, 1979: 619)
40
